روستای سلیمانی از توابع دهستان طاغنکوه شمالی بخش طاغنکوه شهرستان تحت جلگه (فیروزه) در استان خراسان رضوی قرار دارد.سلیمانی بر دامنه های جنوبی کوههای طاغنکوه شمالی که بخشی از کوه های بینالود می باشد ، واقع شده و حالت نیمه کوهستانی دارد. 
این روستا در 20 کیلومتری غرب شهر فیروزه مرکز شهرستان تحت جلگه (فیروزه) و در 10 کیلومتری شمال غربی شهر همت آباد مرکز بخش طاغنکوه واقع شده است.روستا از جاده اصلی شهر فیروزه و نیشابور به سبزوار و شهر سلطان آباد حدود 7 کیلومتر فاصله دارد.
نام این روستا از گذشته های دور (سلیمانی سپهر ) بوده و اکنون نیز در ادارات محلی با همین نام شناخته می شود و لی به مرور زمان با توجه به سهولت تلفظ از سوی مردم تنها سلیمانی بیان شده و این نام ماندگار تر شده است. علت نامگذاری روستا به این نام را به عبور حضرت سلیمان (ع) از این محل می دانند.
سلیمانی در 36 درجه و 22 دقیقه عرض شمالی ( فاصله از خط استوا) و 58درجه و 2۷ دقیقه طول شرقی (فاصله از خط نصف النهار مبدأ) قرار گرفته است. ارتفاع سلیمانی از سطح دریای آزاد حدود ۱۳۰۰ متر می باشد.
روستای سلیمانی در فرهنگ دهخدا که به نقل از فرهنگ جغرافیایی کشور :
]سلیمانی . [ س ُ ل َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان طاغنکوه بخش فدیشه ٔ شهرستان نیشابور. دارای 698 تن سکنه است . آب آن از قنات . محصول آنجا غلات . شغل اهالی زراعت و کرباس بافی است و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج9)
روستا دارای چند محله است: سه محله اصلی 1- سلیمانی 2- محمد آباد 3- موسی آباد که توسط کال (رود فصلی ) شارشاری (عیاران) و کال انجیر زو از هم جدا می شوند. محله های دیگر عباتند از: کال و شهرک.

آبادی های همسایه این روستا عبارتنداز :
 بتو در غرب ،صمان ، نصر آباد، علی اباد در جنوب غرب، گرماب در جنوب ، شهر همت آباد در جنوب شرقی و روستای بیرم آباد در شرق که همگی با روستای سلیمانی و زمین های کشاورزی آن همسایگی دارند و در سمت دشت سلیمانی قرار دارند. اما در شمال و در آن سوی کوه های طاغنکوه شمالی با روستا های رباطی بلوچ ها و زاونگ همسایگی دارد.
در شمال سلیمانی قله ایلان لی ( ماری- دارای مار) با 1924 متر ارتفاع قرار دارد. این قله بلند ترین نقطه مجموعه کوهستانی طاغنکوه شمالی و روستای سلیمانی است .این کوه ها تنها در چند ماه از آذر تا اسفند برف گیر هستند . برف و باران فرو ریخته در این کوهستان سفره های آب زیر زمینی منطقه را تغذیه می کنند و تأمین کننده آب چشمه های داخل دره ها و قنات های دامنه هستند.
در دامنه های جنوبی این رشته کوه با عبور رودخانه های اتفاقی در طول زمان چند مخروط افکنه به وجود آمده است که وسیع ترین آنها مخروط افکنه سلیمانی است که تمام بخش مسکونی روستای سلیمانی سپهر و قسمتی از زمین های زراعی حاصلخیز آن ، بر روی این مخروط افکنه بزرگ قرار گرفته است.
کوه نزدیک و مشرف به روستا کوه چشمه پولاد نام دارد که از روی آن تمام روستا و زیبایی آن را می توان دید.
در شمال روستا دره های حاصلخیزی در داخل مجموعه کوهستانی قرار دارند که باعث شکل گیری چندین مزرعه ( کلاته ) شده است که مهمترین آنها عبارتند از :
انجیرزاو (دره انجیر) ، پشنگ دره (فوشنگ دره)، نیلک لی(آلوچه زار) ، شار شاری ، مندیل لی (شال دار) ، قمیشلو(نیزار) و آنچسام (آقچه سٌم)، این اماکن همگی جزو مناطق دیدنی و تفریحی روستا هم محسوب می شوند و در تعطیلات عده زیادی مسافر که عمدتا مهاجرانی خود سلیمانی هستند ، به این مناطق زیبا و ....

 روستای شوراب در غرب دهستان طاغنکوه شمالی از بخش طاغنکوه شهرستان تخت جلگه ( فیروزه) و در 36 درجه و 20 دقیقه عرض شمالی ( فاصله از خط استوا) و 58 درجه و 15 دقیقه طول شرقی ( فاصله از نصف النهار مبنا)  و در ارتفاع 1330 متری از  سطح دریای آزاد واقع گردیده است.

جاده قدیم نیشابور - سبزوار (فیروزه به سلطان آباد) از 2 کیلومتری شمال روستا می گذرد . در شمال شرقی آن روستای کوچک میانتو قرار دارد که در این قسمت راه آهن مشهد – تهران نیز عبور می کند و ایستگاه راه آهن فردوس نیز قرار دارد .از جنوب به کوههای طاغنکوه جنوبی ( رشته کوه جغتای ) و از شرق به روستای قره باغ  و از غرب با روستای تپه جیک همسایه است.

جمعیت

شوراب در سال 1345 حدود 673 نفر جمعیت داشته است.این میزان در سال 1355 به 1011 نفر رسیده است.پس از انقلاب و با وقوع پدیده انفجار جمعیت ( رشد سریع جمعیت) تعداد ساکنان این روستا در سال 1365 به 1254 نفر رسید.

با توجه وقوع پدیده مهاجرت از روستا به شهر ، در سال های بعد جمعیت شوراب روبه کاهش گذاشت و در سال 1375 به 1196 نفر رسید و بر اساس آخرین سرشمار رسمی کشور در سال 1385 جمعیت روستا با 177 نفر کاهش نسبت به سال 1375 به  1019 نفر رسیده است . یعنی در دهه اخیر حدود 15 درصد کاهش جمعیت داشته است.

جمعیت سال 85 روستا شامل 249 خانواربوده اند که 513 نفر آنان مرد و 506 نفرشان زن بوده اند. حدود 711 نفر از جمعیت بالای 7 سال باسواد  و 207 نفر بیسواد بوده اند.

حدود 30% اهالی زیر 15 سال و حدود 64 % بین 15 تا 65 سال بوده و 6% هم بالای 65 سال سن داشته اند.

کشاورزی

طبق امار موجود در سال 1383 روستای  شوراب دارای 2284 هکتار زمین کشاورزی است که حدود 1600هکتار آن کشت آبی و حدود 684 هکتار کشت دیم می باشد.

مهمترین محصولات تولیدی روستا عبارتند از : گندم ، جو ، نخود دیم ، زیره و انگور دیم ، انگور آبی،گوجه فرنگی و ... .

در زمینه دامداری ، روستاییان شورابی ، هیچ گونه واحد مستقل دامداری مدرن یا سنتی ندارند و دامداری در خانه ها و در کنار سایر فعالیت ها صورت می گیرد و از نوع رمه گردانی برای گوسفند ( حدود 2000 رأس ) و ثابت برای گاو ( حدود 200رأس) می باشد.

علت نام گذاری روستا ( وجه تسمیه)

از سابقه تاریخی روستا هیچ گونه تاریخ مدونی در دست نمی باشد ، اما به گفته بزرگان روستا چشمه آب شوری بوده که در نزدیکی روستا قرار داشته سبب نام گذاری آن به شوراب بوده است.

منابع آب

آب آشامیدنی روستا از منابع آب زیرزمینی تأمین می شود.منبع آب در 6 کیلومتری شرق روستا و در کنار روستای نصرآباد واقع شده و با یک لوله 11 اینچی آب به روستا می رسد . روستا دارای هفت حلقه چاه عمیق و 13 رشته قنات کوچک و بزرگ است.مشخصات قنات های روستا به نقل از بانک اطلاعات قنات های ایران در جدول زیر آمده است. آب کشاورزی روستا به طور ساعتی بین کشاورزان تقسیم شده است و مدار چرخشی آب هر 12 روز است.

کال ( مسیل ) روستا نیز با جهت جنوبی – شمالی از کوه های جنوب روستا سرچشمه می گیرد و با عبور از داخل روستا به سمت دشت طاغنکوه حرکت می کند که تنها در فصل های زمستان و  بهار  کمی آب له خود می بیند.

معرفي روستاي گرماب شاهزاده(گرماب امامزاده) روستاي گرماب امامزاده از توابع دهستان طاغنكوه شمالي بخش طاغنكوه شهرستان فيروزه بوده و در 60 كيلومتري شمال غربي شهر فيروزه مر كز اين شهرستان قرار

گرفته است. ........